Walking Experience
International Creative Research Methods conference 11-12 september 2023, Manchester
” We are delighted to accept your proposal…The competition for inclusion in this conference was fierce, so: well done! “
Ik gaf tijdens deze conferenctie een “walking experience”. Ik had verschillende wandelmethodes onderzocht voor mijn design research van de wijk het Soesterkwartier. Ik ben een paar dagen eerder naar Manchester gegaan en heb de stad al wandelend ontdekt.
Hieruit ontwikkelde ik een route en heb ik een toolkit met wandel methodes en wandel theoriën aangepast.
De conferentie was een een heerlijke plek om te zijn. Be a rebel! Inspirerende lezingen, maar ook de workshop zine maken in relatie tot madstudies, (check madzines.org) heeft veel indruk gemaakt.
Een zine is een zelfgemaakt boekje dat voer van alles kan gaan. Een zine bestaat uit 5 kenmerken:
Slow Datavisualisatie
Ik ging op zoek naar verborgen verhalen in wijken. Hiervoor gebruikte ik wandelen en borduren als slow research methodes. Je zou het ook kwalitatief onderzoek of ‘embodied’ kunnen noemen, met focus op zintuigen en persoonlijke ervaringen. Wat ik vooral ontdekte is dat ik:
er veel behoefte is aan verbinding tussen mensen onderling en mensen met de lokale overheid. Bovengenoemde punten zijn voor verbinding maken zeer goed bruikbaar.
meer info check: Mapstory Soesterkwartier
community borduurproject
Sterke vrouwen
ontwikkelde ik het community-borduurproject Sterke Vrouwen om eenmalig uit te voeren op Internationale Vrouwendag 2023. De bedoeling was om samen met de deelnemers een aantal sterke vrouwen uit het Soesterkwartier, Amersfoort, Nederland en het buitenland te borduren. Op deze manier wilde ik aandacht vragen voor de ongelijke genderverdeling van straatnamen. Rondom en in het Soesterkwartier zullen de komende jaren bijvoorbeeld ongeveer 5000 woningen en ook nieuwe straten komen. De impact hiervan wilde ik met behulp van de conversation piece verdiepen.
Ik benaderde deelnemers via mijn inmiddels opgebouwde netwerk in het Soesterkwartier en via de website van Internationale Vrouwendag met de volgende tekst:
Sommige deelnemers borduurden de vrouwen die ik vooraf had geselecteerd, anderen gaven de voorkeur aan eigen idolen zoals hardloopster Femke Bol of klimaatactivist Greta Thunberg. Daarnaast gaven een aantal aan juist hun eigen moeder of zus te willen eren. Een relevante aanvulling, die laat zien dat een sterke vrouw niet iemand met een publieke functie hoeft te zijn.
Rondom het tafelkleed kwamen zeventien vrouwen borduren. Het werd een gezellige avond met veel ruimte voor ontmoetingen en verbinding over sterke vrouwen en de ongelijke gender-verdeling van straatnamen. Maar er was ook ruimte om de informatie, onder andere over de eerder besproken categorieën zoals jongeren, gentrificatie, democratie en vergroening, op de conversation piece met elkaar te delen. Zoals het verhaal van mevr. Verheuvel en een open gesprek over de keuzes om kinderen wel of niet in de wijk naar school te laten gaan. Het was waardevol om te zien dat opgehaalde informatie aan de hand van de conversation piece kon worden verdiept. Hieruit blijkt dat mensen samen brengen rondom door mij geborduurde conversation en het samen borduren daadwerkelijk WIJKMAKERS in meerstemmigheid verbindr.
Tijdens de avond vroegen veel deelnemers om een vervolg aan het project. Ook uit de berichtjes na de workshop bleek dat de behoefte om op deze manier met elkaar te verbinden in de wijk groot was. Daarop heb ik een subsidie aangevraagd en gekregen om het project Sterke Vrouwen verder uit te rollen.
Tijdens de jaarlijkse Zomerparade in het Soesterkwartier op 7 juli 2023 zal ik de portretten van de geborduurde sterke vrouwen exposeren. Het is de bedoeling dat ik dan ook de hierover door mij samengestelde publicatie van geborduurde sterke vrouwen, aan de wethouder van de gemeente Amersfoort zal overhandigen. Zo vragen we als community aandacht voor een gender gelijkwaardiger straatnamenbeleid in het Soesterkwartier en heel Amersfoort.
Gerrit Rietveld en de jaren vijftig
De Stijl voorbij.
de Stijl 100 years modern
In 2017 the Netherlands celebrated the 100th aniversary of art movement “de Stijl” with a lot of exhibitions under the name ‘Mondriaan to Dutch Design’ De Stijl established in Leiden in 1917. Famous Dutch artists like Mondriaan and Rietveld joined. The goal was to make radical changes in art which kept pace with the technical and social changes in the world by using a minimal set of colours and the simplest pure geometric perpendicular design. To my point of view this art is still looking modern.
Fasade, Amersfoort forum for architecture, urban development and landscape invited me to make a fabric design for five Gerrit Rietveld’s chairs. These so called “Amersfoort” chairs will be used in the exhibition In the Rietveld pavilion in Amersfoort. It took place from 16-09-2017 till 22-04-2018 so at the end of the “de Stijl” year. The exhibition is called ‘Beyond De Stijl. It is about Gerrit Rietveld in the 1950s. The focus is firstly the three pavilions made by Rietveld; secondly Rietveld revival in the fifties and thirdly Rietveld as a contemporary source of inspiration today.
### contemporary “de Stijl” fabric
After the invitation I met the curator and her team of fasade several times. To them I was the right person because they knew and liked my previous geopatterns fabrics. But also because I made and sew the fashion designs myself.
I asked a lot of questions in order to find out what was really important. It turned out that the organizers were bored with the primary colours they have seen in every exhibition this year. Rietveld preferred plain fabrics but that was emphatically not the intention. The chairs were lent without cushions by Centraal museum Utrecht. So I had to design the fabric, make and sew the cushions.
I made contact to visit the depot of Centraal museum and measured the chairs, they all turned out to have slightly different sizes. I ordered bespoke foam rubber for the cushions. and researched material swatches from fabric printing companies that would fit for this assignment. I had chosen a tactile velvet project fabric with a dense structure. The original cushions were mainly also nonweave fabrics and touchable like corduroy.
So I wondered: How can I design a fabric for five Rietveld chairs that take into account the ideas of “de Stijl” but is also contemporary?
I started to research colorschemes on the Internet and gained inspiration in the exhibition “The colors of de Stijl” at Kunsthal Kade. Red, yellow and blue are archetypal (and synonymous) but also the use of white, grey and black. By who are the members of de Stijl inspired, Do they only use primary colors? From there I worked on a colour palette with black, grey, white, red and green. Green is a mixing color of blue and yellow but also used by the members itself. The curator liked my proposal really well and adopted the green as accent color for the entire exhibtion.
So the colours were chosen now I needed a pattern. How could I mix the geometric pattern with a “geopattern”. These designs I made before based on geodata. Not necessarily recognizable as maps but as patterns that tell a story. This is why the assignment had been awarded to me.
this is a phase of trial and error. In this case I came up with a Voronoi diagram using a geographic information system QGIS. A voronoi diagram is a mathematical calculation. In this case I used all places in the Netherlands. I made a cutout at the centre of the Netherlands Leiden-Amersfoort-Utrecht because this is where de Stijl started, Mondriaan was Born and the exhibition is and Utrecht has a strong connections with Rietveld. I tried to fill this Voronoishapes with the colur but that dind’t work out.
So I added a geomatric pattern of coloured blocks and made it up for the required ten meters of fabric in such a way that a different division of the surface is created for each chair. so the chairs have the same style but each one there own character.The voronoi shape is the white grid layer on top.
### chairs
Each chair has its own part of the fabric, So you can see they belong together but they have all their own character. The Rietveld paviljon is such a light and nice building to expose. The chairs were really eyecatching during this exhibition. I got many nice words and positive reactions during the vernisage and later in the (social) media. I really liked to cooperate in this project. I am proud that my colour suggestion for green was used as accent colour in the exhibition so it all blended well together.
I used a geodata in my project like I did before but differently. I researched the colour use and fabric and discussed my outcomes with the preparation team. I always try to make a realistic timeschedule for all the steps to be taken to keep the team informed how far the process is.
Ordering the fabric driven me crazy. Everything what could go wrong went wrong. Maybe it was because of the small amount I ordered bigger assighnments got priority. I kept on calling and pushing to deliver. There was no alternative anymore, so it was important to stick to the facts, being persuasive but still friendly to encourage them to cooperate. The foam, patterns and sewing materials were waiting, so when the fabric finally arrived I could start immediately cutting en sewing.
leegstand
Leegstand is van alle tijden. De leegstand van kantoren bereikte in 2012 een dieptepunt. De Voor eigenaren van deze panden was het lucratiever om de panden leeg te laten staan dan te slopen of een herbestemming vinden. Met verloedering en onveiligheid als gevolg. De economische crisis is anno 2021 voorbij. De economie had zich snel hersteld. Een aantal kantoren zijn omgebouwd intussen omgebouwd naar appartementen andere gesloopt of verbouwd tot een nieuw kantoorpand. Inmiddels staan veel panden alweer meer dan een jaar leeg. Deze keer veroorzaakt door een wereldwijde pandemie. De vraag blijft of al deze kantoorpanden nodig zijn om te werken of is het meer een vastgoedbelegging en willen we dat als maatschappij.
Structureel bezuinigen op cultuur en zorg leidde ook tot leegstand rondom het Rietveldpaviljoen/de Zonnehof in Amersfoort. De Zonnehof is een van de drie Rietveldpaviljoens in De wereld en had 50 jaar als kunstencentrum gediend. Maar nadat de deuren werden gesloten in verband met een nieuw kunstencentrum in 2007 nam de leegstand in het hele gebied toe. ook de bibliotheek en de GGD vertrokken. Het parkje werd een parkeerplek en zo verloor het zijn aantrekkingskracht. Het behoud van zo’n gebied vraagt om verbeeldingskracht en doorzettingsvermogen en lange termijn denken. Hoe kun je leegstand verbeelden en aandacht te vragen voor behoud van het Rietveld paviljoen in Amersfoort en daarmee de buurt positief ontwikkelen.
Op dat moment had ik antikraak een atelier op het industrieterrein de Hoef in Amersfoort. Hier runde ik een kleine sociale werkplaats met 6 vrijwilligsters. Deze dames kwamen via het UWV voor een periode werkervaring op doen, in dit geval naaien, haken en breien.
Het gebied waar het atelier stond werd gekenmerkt door veel leegstand. Dagelijks zag ik hier de gevolgen van de economische crisis. Ik ben dit gaan fotograferen. De “te huur/te koop” borden, de kapotte ramen, het onkruid dat de parkeerplekken langzamerhand overneemt en de unheimliche sfeer die dit met zich mee brengt.
Ik heb onderzoek gedaan naar leegstand van dit gebied specifiek, maar ook meer filsofisch naar hoe wij mensen omgaan met verandering. zo stuitte ik op de volgende quote van Giuseppe Tomasi di Lampedusa: “If we want things to stay as they are, things will have to change.” en heb dit als uitgangspunt genomen voor mijn werk.
Voor het project leegstand zijn tien kunstenaars geselecteerd om hun ideeen over leegstand te tonen met het doel om het Rietveldpaviljoen te behouden. Ik was één van de tien. Wekelijks kwamen we bijeen voor de organisatie van deze manifestatie en het bespreken van de ontwikkelingen in ons persoonlijke werk.
Ik haakte een vloerkleed wat tevens een plattegrond van de omgeving is. Ik maakte een fotoserie van leegstaande panden en bewerkte ze met verf als littekens. Ik spande draden, weefde een web van de leegstaande panden en hun locatie op de plattegrond. Ik maakte het huiselijk met een tevens gehaakte reuzepoef en ook een afbeelding van een leegstand pand.
Geopatronen CIAAN
Hier zijn de dames van CIAAN. Ciaan staat voor Cultuur, Infrastructuur, Agricultuur, Architectuur en Natuur. Voor de mode?show van 2010 ben ik gaan samenwerken met edelsmid Aletta Teunen van GoudsmidUtrecht. Samen hebben we de 5 thema’s bedacht en daar 5 beelden bij gezocht. Aletta gebruikte deze voor vormen voor haar sieraden en ik gebruikte kleuren voor mijn stoffen. Ik heb 5 stoffen ontworpen op basis van geodata. Deze heb ik tot abstracte patronen heb bewerkt. De zaal zat steeds maar weer helemaal vol, wat een geweldige reacties. blij blij! BLIJ.
Voor de stoffen voor het element Agricultuur heb ik een uitsnede gemaakt van de kaart met alle biologische boerderijen in Nederland. De concentratie rond de Veluwe (Midden op de kaart) trof me in het bijzonder.
Voor het element Natuur heb ik een bodemkaart van Noord-Friesland gebruikt. Rechtsonder in het blauw ligt Leeuwarden. Inmiddels zijn ook de eerste foto’s en filmpjes van de mode?show binnen, die zal ik snel tonen.
Architectuur is element vier van het thema Melting Pot. Het patroon bestaat uit sloten rondom de Beemster (Noord-Holland) daarnaast is ook subtiel in roze de bebouwing zichtbaar.
Bij infrastructuur denk ik aan wegen en de haven van Rotterdam. Deze kaart bestaat alleen uit snelwegen (oker) en straten (blauw) samen geven ze naar mijn idee prachtig de haven en de stad Rotterdam weer.
De stof die ik ontworpen heb voor Cultuur is deze. Het zijn de kavels rondom Stadskanaal. Toepassingen van de geopatronen zijn zowel geschikt voor mode en interieur, in dit geval lampenkappen en jurken.
Deze serie werd getoond tijden de mode?show 2010 en tijdens de Dutch Design Week 2010 in Eindhoven.
fotografie: Monique Langenzaal en visagie: Madelon Prinsen.
Ook besteedde Omrop fryslan in het kunstprogramma k-rûte, woensdag 24 november 2010 een item aan mijn geopatronen en samenwerking met CIAAN besteed. Het stukje start op 2:35 en eindigt bij 8:26 en ik ben er zeer tevreden mee. Het is wel in het fries.
geodesign
Lessen ontwerpen
Datavisualisatie, AR/VR Creatief denken embodied design workshops
Natuur, in de gebruikelijke zin, verwijst naar essenties die onveranderd zijn door de mens; ruimte, de lucht, de rivier, het blad. Kunst. wordt toegepast op de mengeling van zijn wil met dezelfde dingen, zoals in een huis, een kanaal, een standbeeld, een schilderij
Maar zijn activiteiten bij elkaar genomen zijn zo onbeduidend, een beetje hakken, bakken, repareren en wassen, dat ze in een indruk zo groots als die van de wereld op de menselijke geest, het resultaat niet veranderen.
Ongetwijfeld hebben we geen vragen te stellen die onbeantwoordbaar zijn. We moeten zo ver vertrouwen op de volmaaktheid van de schepping, dat we geloven dat welke nieuwsgierigheid de orde der dingen ook in onze geest heeft gewekt, de orde der dingen kan bevredigen. De toestand van ieder mens is een oplossing in hiërogliefen voor die vragen die hij zou willen stellen.
omgevingsdienst
Ogawa Kazumasa
Rietveld stoelen
Ogawa Kazumasa
Basemap Amsterdam
Ogawa Kazumasa
sjaal voor zieke boom
Ogawa Kazumasa
Witte irissen
Ogawa Kazumasa
Kersenbloesem
Ogawa Kazumasa