Walking Experience
International Creative Research Methods conference 11-12 september 2023, Manchester
Ik gaf tijdens deze conferenctie een “walking experience”. Ik had verschillende wandelmethodes onderzocht voor mijn design research van de wijk het Soesterkwartier. Ik ben een paar dagen eerder naar Manchester gegaan en heb de stad al wandelend ontdekt.
Hieruit ontwikkelde ik een route en heb ik een toolkit met wandel methodes en wandel theoriën aangepast.
De conferentie was een een heerlijke plek om te zijn. Be a rebel! Inspirerende lezingen, maar ook de workshop zine maken
in relatie tot madstudies, (check madzines.org) heeft veel indruk gemaakt.
Een zine is een zelfgemaakt boekje dat voer van alles kan gaan. Een zine bestaat uit 5 kenmerken:
” We are delighted to accept your proposal…The competition for inclusion in this conference was fierce, so: well done! “
Slow Datavisualisatie
Ik ging op zoek naar verborgen verhalen in wijken. Hiervoor gebruikte ik wandelen en borduren als slow research methodes. Je zou het ook kwalitatief onderzoek of ‘embodied’ kunnen noemen, met focus op zintuigen en persoonlijke ervaringen. Wat ik vooral ontdekte is dat ik:
er veel behoefte is aan verbinding tussen mensen onderling en mensen met de lokale overheid. Bovengenoemde punten zijn voor verbinding maken zeer goed bruikbaar.
meer info check: Mapstory Soesterkwartier
Sterke vrouwen – community borduurproject
community-borduurproject gestart op Internationale Vrouwendag 2023 waar vrijwilligers hielpen om portretten van vrouwen te borduren om aandacht te vragen voor de ongelijke genderverdeling van straatnamen.
Van de straatnamen vernoemd naar mensen is gemiddeld 15 procent vernoemd naar een vrouw, vaak is dat iemand van koninklijke afkomst of een fictief persoon bijvoorbeeld uit boeken.
In de wijk het Soesterkwartier in Amersfoort zullen de komende jaren ongeveer 5000 nieuwe woningen en dus ook enkele nieuwe straten komen.
Ik vroeg de deelnemers om sterke vrouwen te borduren. Sommige borduurden de vrouwen die ik vooraf had geselecteerd, anderen gaven de voorkeur aan eigen idolen zoals hardloopster Femke Bol of klimaatactivist Greta Thunberg. Daarnaast gaven een aantal aan juist hun eigen moeder of zus te willen eren. Een sterke vrouw is niet per sé iemand met een publieke functie.
Ook vrouwen met dementie op een dagbestedings-locatie in de buurt borduurden mee. uiteindelijk maakte ik er een boekje van en heb deze aan de wethouder in Amersfoort overhandigd.
Gerrit Rietveld en de jaren vijftig
De Stijl voorbij.
de Stijl 100 years modern
In 2017 the Netherlands celebrated the 100th aniversary of art movement “de Stijl” with a lot of exhibitions under the name ‘Mondriaan to Dutch Design’ De Stijl established in Leiden in 1917. Famous Dutch artists like Mondriaan and Rietveld joined. The goal was to make radical changes in art which kept pace with the technical and social changes in the world by using a minimal set of colours and the simplest pure geometric perpendicular design. To my point of view this art is still looking modern.
Fasade, Amersfoort forum for architecture, urban development and landscape invited me to make a fabric design for five Gerrit Rietveld’s chairs. These so called “Amersfoort” chairs will be used in the exhibition In the Rietveld pavilion in Amersfoort. It took place from 16-09-2017 till 22-04-2018 so at the end of the “de Stijl” year. The exhibition is called ‘Beyond De Stijl. It is about Gerrit Rietveld in the 1950s. The focus is firstly the three pavilions made by Rietveld; secondly Rietveld revival in the fifties and thirdly Rietveld as a contemporary source of inspiration today.
### contemporary “de Stijl” fabric
After the invitation I met the curator and her team of fasade several times. To them I was the right person because they knew and liked my previous geopatterns fabrics. But also because I made and sew the fashion designs myself.
I asked a lot of questions in order to find out what was really important. It turned out that the organizers were bored with the primary colours they have seen in every exhibition this year. Rietveld preferred plain fabrics but that was emphatically not the intention. The chairs were lent without cushions by Centraal museum Utrecht. So I had to design the fabric, make and sew the cushions.
I made contact to visit the depot of Centraal museum and measured the chairs, they all turned out to have slightly different sizes. I ordered bespoke foam rubber for the cushions. and researched material swatches from fabric printing companies that would fit for this assignment. I had chosen a tactile velvet project fabric with a dense structure. The original cushions were mainly also nonweave fabrics and touchable like corduroy.
So I wondered: How can I design a fabric for five Rietveld chairs that take into account the ideas of “de Stijl” but is also contemporary?
I started to research colorschemes on the Internet and gained inspiration in the exhibition “The colors of de Stijl” at Kunsthal Kade. Red, yellow and blue are archetypal (and synonymous) but also the use of white, grey and black. By who are the members of de Stijl inspired, Do they only use primary colors? From there I worked on a colour palette with black, grey, white, red and green. Green is a mixing color of blue and yellow but also used by the members itself. The curator liked my proposal really well and adopted the green as accent color for the entire exhibtion.
So the colours were chosen now I needed a pattern. How could I mix the geometric pattern with a “geopattern”. These designs I made before based on geodata. Not necessarily recognizable as maps but as patterns that tell a story. This is why the assignment had been awarded to me.
this is a phase of trial and error. In this case I came up with a Voronoi diagram using a geographic information system QGIS. A voronoi diagram is a mathematical calculation. In this case I used all places in the Netherlands. I made a cutout at the centre of the Netherlands Leiden-Amersfoort-Utrecht because this is where de Stijl started, Mondriaan was Born and the exhibition is and Utrecht has a strong connections with Rietveld. I tried to fill this Voronoishapes with the colur but that dind’t work out.
So I added a geomatric pattern of coloured blocks and made it up for the required ten meters of fabric in such a way that a different division of the surface is created for each chair. so the chairs have the same style but each one there own character.The voronoi shape is the white grid layer on top.
### chairs
Each chair has its own part of the fabric, So you can see they belong together but they have all their own character. The Rietveld paviljon is such a light and nice building to expose. The chairs were really eyecatching during this exhibition. I got many nice words and positive reactions during the vernisage and later in the (social) media. I really liked to cooperate in this project. I am proud that my colour suggestion for green was used as accent colour in the exhibition so it all blended well together.
I used a geodata in my project like I did before but differently. I researched the colour use and fabric and discussed my outcomes with the preparation team. I always try to make a realistic timeschedule for all the steps to be taken to keep the team informed how far the process is.
Ordering the fabric driven me crazy. Everything what could go wrong went wrong. Maybe it was because of the small amount I ordered bigger assighnments got priority. I kept on calling and pushing to deliver. There was no alternative anymore, so it was important to stick to the facts, being persuasive but still friendly to encourage them to cooperate. The foam, patterns and sewing materials were waiting, so when the fabric finally arrived I could start immediately cutting en sewing.
Leegstand
Leegstand is van alle tijden. De leegstand van kantoren bereikte in 2012 een dieptepunt. De Voor eigenaren van deze panden was het lucratiever om de panden leeg te laten staan dan te slopen of een herbestemming vinden. Met verloedering en onveiligheid als gevolg. De economische crisis is anno 2021 voorbij. De economie had zich snel hersteld. Een aantal kantoren zijn omgebouwd intussen omgebouwd naar appartementen andere gesloopt of verbouwd tot een nieuw kantoorpand. Inmiddels staan veel panden alweer meer dan een jaar leeg. Deze keer veroorzaakt door een wereldwijde pandemie. De vraag blijft of al deze kantoorpanden nodig zijn om te werken of is het meer een vastgoedbelegging en willen we dat als maatschappij.
Structureel bezuinigen op cultuur en zorg leidde ook tot leegstand rondom het Rietveldpaviljoen/de Zonnehof in Amersfoort. De Zonnehof is een van de drie Rietveldpaviljoens in De wereld en had 50 jaar als kunstencentrum gediend.
Maar nadat de deuren werden gesloten in verband met een nieuw kunstencentrum in 2007 nam de leegstand in het hele gebied toe. ook de bibliotheek en de GGD vertrokken. Het parkje werd een parkeerplek en zo verloor het zijn aantrekkingskracht. Het behoud van zo’n gebied vraagt om verbeeldingskracht en doorzettingsvermogen en lange termijn denken. Hoe kun je leegstand verbeelden en aandacht te vragen voor behoud van het Rietveld paviljoen in Amersfoort en daarmee de buurt positief ontwikkelen.
Op dat moment had ik antikraak een atelier op het industrieterrein de Hoef in Amersfoort. Hier runde ik een kleine sociale werkplaats met 6 vrijwilligsters. Deze dames kwamen via het UWV voor een periode werkervaring op doen, in dit geval naaien, haken en breien.
Het gebied waar het atelier stond werd gekenmerkt door veel leegstand. Dagelijks zag ik hier de gevolgen van de economische crisis. Ik ben dit gaan fotograferen. De “te huur/te koop” borden, de kapotte ramen, het onkruid dat de parkeerplekken langzamerhand overneemt en de unheimliche sfeer die dit met zich mee brengt.
Ik heb onderzoek gedaan naar leegstand van dit gebied specifiek, maar ook meer filsofisch naar hoe wij mensen omgaan met verandering. zo stuitte ik op de volgende quote van Giuseppe Tomasi di Lampedusa: “If we want things to stay as they are, things will have to change.” en heb dit als uitgangspunt genomen voor mijn werk.
Voor het project leegstand zijn tien kunstenaars geselecteerd om hun ideeen over leegstand te tonen met het doel om het Rietveldpaviljoen te behouden. Ik was één van de tien. Wekelijks kwamen we bijeen voor de organisatie van deze manifestatie en het bespreken van de ontwikkelingen in ons persoonlijke werk.
Ik haakte een vloerkleed wat tevens een plattegrond van de omgeving is. Ik maakte een fotoserie van leegstaande panden en bewerkte ze met verf als littekens. Ik spande draden, weefde een web van de leegstaande panden en hun locatie op de plattegrond. Ik maakte het huiselijk met een tevens gehaakte reuzepoef en ook een afbeelding van een leegstand pand.
Geopatronen CIAAN
Geopatronen zijn dessins op basis van geodata. Deze serie van vijf geopatronen verwerkt in jurken en lampenkappen werd getoond tijden de mode?show 2010 en tijdens de Dutch Design Week 2010 in Eindhoven.
In de dessins verwerkte ik data uit TOP10NL. Onder andere biologische boerderijen tot een stippenpatroon, verkaveling rondom Stadskanaal, waterwegen en en bebouwing van de Beemster, de wegen van Rotterdam en de bodemsoorten in Friesland
